Ik zit op mijn knieën op de grond in de winkel. Voor mij ligt mijn schort. Mijn schilderschort. Een vervallen ding met overal gaten en verf. Een vod eigenlijk. Alhoewel gewassen, schaam ik me er bijna voor.
‘Hè get, hoe kan dat nou? Hier snap ik nou helemaal niks van!’ Met verbazing probeer ik het nog een keer. Ik leg het vod op de mooie, nieuwe lap stof.
De man tegenover mij zit aan de andere kant van het schort. Ook op de grond. Hij kijkt mij vragend aan. ‘Past niet?’ vraagt hij. ‘Is te kort? Niet lukken dit?’
Een paar dagen daarvoor heb ik in een stoffenwinkel eindelijk twee prachtige stukken stof gekocht. Was ik al zo lang van plan, maar het kwam er steeds maar niet van. Nu zag ik ze plotseling liggen. Allebei 100% linnen, in een mooie dunne kwaliteit en prachtig van kleur. Precies wat ik zocht, wat een geluk.
De vrouw in de stoffenwinkel, met zo’n centimeter om haar nek, zag er profi uit. Natuurlijk was ik mijn oude schort vergeten mee te nemen, dus wist ik niet precies hoeveel stof ik nodig had.
‘Met een meter red je het makkelijk’. Ik, oen als ik ben, geloofde haar onmiddellijk.
Blij als een kind reed ik ermee naar huis. Eindelijk was een goede vervanging van het oude schort in zicht.
Het klinkt waarschijnlijk idioot, maar wat kan je toch hechten aan zo’n belachelijk kledingstuk. Door de jaren heen tot op de draad versleten, maar lékkerr…!!
Op elke filmpje in de cursus heb ik dat schort ook gewoon aan. Ook als ik klanten op bezoek krijg, houd ik haar aan. Ik voel mij er gewoon comfortabel in, op mijn gemak. Ze past bij mij.
Als ik haar ’s ochtends aantrek, ben ik ‘er klaar voor’. Het voelt als een soort startsein.
Zelfs het schilderen gaat er lekkerder in.
Maar nu wordt ze vervangen en mag ze eindelijk met pensioen.
De twee gekochte stukken stof blijken echter net te klein. Suf, ik had niet zo zuinig moeten zijn en de profi uitziende vrouw niet zonder meer moeten geloven.
‘Ik kan stuk aanzetten’. De vriendelijke man op de vloer kijkt mij vragend aan. ‘Wel drie naden dan’, zegt hij voor alle zekerheid.
Ik kijk naar de schone, nieuwe stof en bedenk dat het juist wel prima is dat het niet zo’n keurig geheel gaat worden.
‘Helemaal goed’, zeg ik. En verheug mij op donderdag. Dan mag ik de nieuwe schorten ophalen. En mag het oude vod ook weer lekker mee naar huis.
Hoe werkt dat bij jou?
Heb jij, net als ik zo’n ‘afwijking’?
Heeft wat jij aanhebt bij het schilderen ook invloed op hoe je werkt? Ik ben daar eigenlijk wel benieuwd naar!
Afgelopen weekend was ik bij de tentoonstelling over Gustav Klimt in het Van Gogh Museum. Een echte aanrader trouwens! Daar zag ik op een foto dat Klimt een soort ‘jurk’ droeg bij het schilderen. Tot op de grond! Zag er best heel comfortabel uit:).
Wat dragen jullie bij het schilderen?
Recente berichten
… en dat is 4!
Gisteren was het weer zover. Esther kreeg voor de [...]
Onbevangen landschap
‘Nee hoor, mam! Dat ga je toch niet [...]
Fijne feestdagen!
En dan is het alweer bijna Kerst... tijd [...]
Goedemorgen Esther.
Ja weer zo’n mooie.
Ik herken het ook, zo’n lekker ding waar je vies in mag worden. Geen rekening hoeft te houden met.
Zo’n Klimt-jurk, daar ben ik al een hele tijd naar op zoek. Talloze oude kledingstukken bewaar ik in mijn atelier.
Maar gun mij niet de tijd om mij om te kleden.
Met het gevolg dat er op elk nog draagbare kleding verf zit. Soms merk ik het meteen, soms wanneer ik op de bank heb gezeten en soms wanneer ik in een restaurant zit.
En ik zal het maar bekennen, ook op een douchehanddoek. Toen ik mij bedacht: oh natuurlijk, zo moet het.
De vlekken zitten er nog steeds op.
De reactie elke keer van Leon: huh wat is dit op die handdoek?. Transparant bruin, antwoord ik dan voor de zoveelste keer.
Koop dan eens zo’n schildersjurk, roept hij mij na.
GRRRR#/%&@“‘*%%###
Noël
Hahaha! Heel herkenbaar ook Noel! Ik leende vorige week een mooi jurkje aan mijn dochter uit. Bleek ook al verf op te zitten….;).
hallo Esther, ik heb ook al een hele boel kleren in een box zitten die gesneuveld zijn op het schilderstrijdperk
ik heb nochtans zo’n schort als die oude van u maar dan heb ik die al uitgedaan omdat ik ga stoppen en dan zie ik nog een ditje of een datje dat ik nog gauw even wil aan passen en dan ja …
ik heb mijn schort gekocht in de Wiew een winkel van allerlei schilder en tekenmaterialen in Antwerpen Belgie
Groetjes Marie jeanne
Jaaa precies, zo gaat dat Marie Jeanne:)!
Dag Esther,
Ik schilder al meer dan 4 jaar met dezelfde schort die intussen vol staat met verfplekken. Een aantal weken geleden heb ik een nieuwe gekocht gekocht, maar schilder nog steeds met mijn oude schort en de nieuwe hangt proper en netjes aan de haak.
Ik ben benieuwd wanneer het nieuwe schort (eindelijk) aan de beurt is bij je, Hugo! Moeilijk afscheid nemen van dingen die zo’n goede dienst hebben bewezen…!
Hoi Esther,
Ik draag ook een schort en heb sinds kort ook mouwen gemaakt van een oud overhemd omdat ik het liefst mijn doek plat op de tafel leg en er soms op steun en dan m’n mouwen onder de verf smeer. Dat scheelt een hoop truitjes schoonmaken. Leuk filmpje trouwens.!
Leuk Henny!
Hoi Esther, ik vergeet soms om mijn schort aan te trekken. Maar ik heb al jaren een hele fijne, een jeans schort van Jamie Oliver. Omdat de stof wat dikker is veeg ik er ook soms mijn penselen op droog en dan wordt mijn broek daaronder niet nat. Als ik het schort wel aan heb, realiseer ik mij nu, dat ik dan wel langer schilder maar ook vergeet om het uit te doen als ik even de honden uitlaat.
Ik heb ook nog een oud overhemd aan mijn ezel hangen maar toch gebruik ik die niet. Ik krijg wel vaak de opmerking (in een winkel of bij een vriendin) ‘heb je geschilderd?’ Blijkt er verf aan mijn hand te zitten of in mijn haar……
Hahaha! Herkenbaar:)
Ik draag tijdens het schilderen oude kleren en een schort !
Maar vaak vergeet ik iets ouds aan te trekken en zo worden mijn nieuwe kleren weer oud ! En inderdaad soms overal verf mijn handen haar en armen !
Heerlijk toch !
Jaaa dat hoort er een beetje bij:)!
Ik heb altijd tuinpak aan van spijkerstof,veeeel te wijd en zit zalig. Tot groot ergenis van mijn man,die vindt hem zó onflatteus,maar hé,het is om in te schilderen hè,niet om langs terrasjes te flaneren😄. Ik kan er lekker in bewegen,mag vies worden en ik voel me er oh zo artistiekerig in….
Haha zo is t!!
Hai Esther, wat een mooi filmpje!
Ik maak al jaren zelf mijn schorten naar een Japans model. Klinkt heel bijzonder… maar het is een grote rechthoekige lap met heerlijk grote zakken voorop en met brede banden die kruisen op je rug. Daaronder wel een oude hoody of zomers een oud t-shirt omdat ik de eigenaardige gewoonte heb om mijn rechterhand aan mijn rechter schouder af te vegen als ik wat verf aan mijn vingers heb….
Fijn weekeind, groetjes Daan
Oh wat interessant, zit vast lekker dat schort! Ik vind zakken inderdaad ook heerlijk!
Passion for paint, een schort.
Een aantal jaren geleden kwam ik in een zware burnout terecht en er werd mij aangeraden om als therapie iets creatiefs te gaan doen, naast andere hulpverlening.
Ik had niets met schilderen, maar het was een gezellige groep vrouwen in het buurthuis die ook wisten wat het is om het even niet meer te weten.
De lerares, Lydia, zag de creativiteit die in mij was en hielp mij langzaam op weg om mijn creativiteit te ontdekken, die ik zelf nog niet zag..
Ik had een klik met haar. We begrepen elkaar.
Het was een worsteling, het schilderen, want ik had andere dingen aan mijn hoofd. Toch was het schilderen ook een soort therapie. Het lukt niet altijd, opnieuw beginnen, weer falen, frustratie, kleine overwinningen. En dan het moment dat er trots en blijdschap kwam over een redelijk goed gelukt schilderij.
Lydia kwam op het idee om voor de groepen die zij les gaf schorten te laten maken met het opschrift; Passion for Paint. Ook ik heb er een gekocht, ik was er best trots op, je voelt je dan wel wat “professioneler” :))
Ik heb Lydia ongeveer een jaar meegemaakt, in dat jaar kreeg ze de boodschap dat de kanker terug gekomen was na de derde keer en dit keer was ze uitbehandeld.
Wat heb ik veel van Lydia geleerd, omgaan met tegenslagen passie voor verf en schilderen en genieten.
De schort is wat kort de verf komt bij mij vaak op de plekken waar de schort te kort is, maar hij gaat niet weg. Nog lang niet versleten, en als de short met de tijd versleten raakt beslis ik dan wat te doen.
Het blijft een soort monument voor mij, een herinnering aan een vrouw die mij verder hielp in het leven.
Groetjes,
Annie
Wat een prachtig eerbetoon Annie!