‘Wat verfspatten’, zo is het werk van Cy Twombly weggezet. Terwijl het tere, tedere, grove, grootse kunst is.

De titel van het artikel dat Joost Zwagerman in 2011 in de Volkskrant over Cy Twombly schreef. Het artikel dat ik opgestuurd kreeg van mijn eigen “juf”, nadat wij in een museum in Berlijn stomtoevallig tegen een grote tentoonstelling van het werk van Twombly aanliepen.

Een maand voordat ik het artikel ontving ging ik met mijn eigen schilderclubje naar Berlijn. “KOV” heet ons clubje en dat staat voor: Kunst, Ophef en Vertier. Ieder jaar organiseren wij met de 10 leden een uitje. In eerste instantie bleven wij in Nederland, maar al snel werden ook Belgie, Oostenrijk en Duitsland bezocht. De uitjes staan altijd in het teken van Kunst. Daarbij houden wij allemaal van lekker eten en drinken (Vertier) en de rode rakker van weleer in ons midden draagt immer zorg voor de nodige Ophef.

Ik zie mij nog de grote zaal achterin het museum in Berlijn binnenlopen. Volgens mij was ik er als eerste van ons allen. In de grote zaal hingen een stuk of 20 enorme doeken. Ik was als bij donderslag getroffen. Op de grote doeken, van soms wel 3 bij 4 meter, waren kleuren en vormen bij elkaar gebracht zoals ik nog nooit eerder had gezien. Kleurrijk, sterk, teer, fragiel, simpel, gelaagd, alles tegelijk. Ik werd als een magneet dichterbij getrokken. Met mijn neus bovenop de doeken ontdekte ik half verborgen teksten in de lagen verf, druipsels, verfspatten, tekeningen, lijnen, vormen, kleuren. Alles samengebracht tot iets ontzettend indrukwekkends.

In de verder nog lege zaal nam ik plaats op een bankje en liet het werk verder op mij inwerken. Zoiets prachtigs en bijzonders had ik nog nooit gezien.

Langzaam druppelden de andere KOV-ers binnen. Lacherig, niet begrijpend. “Wat is dit nou voor werk?”.

Na enige tijd ontdekten sommigen het ook. Voelden ze ook het effect van de werken. Zagen ze ook wat er was gedaan.

Sindsdien besef ik pas goed dat kunst “gevoel” is. Dat het soms niet te omschrijven is waarom het een je iets doet en het ander niet. Sindsdien weet ik ook dat niet iedereen hetzelfde voelt.

Vorige week zag ik het werk van Twombly voor de tweede keer “in het echt”. In het Brandhorst Museum in München was een prachtige tentoonstelling met heel veel echte “Twombly”s georganiseerd. Wat was ik gelukkig om daar heen te kunnen. Als een kind door een snoepwinkel liep ik van zaal tot zaal de vele werken van top tot teen op te nemen. Op mij in te laten werken, mij erin onder te dompelen. En… mij erdoor te laten INSPIREREN.

Want hoewel het werk van Twombly geen portretten bevat, ontdek ik al kijkend toch allerlei dingen die ik zou kunnen gebruiken, zou willen toepassen. De gelaagdheid bijvoorbeeld, de transparante lagen verf over elkaar, waaronder allerlei eerder schets- en tekenwerk doorschemeren. Of de druipsels, de grote kleurvlakken. Het intuïtieve. Het schrijfwerk. De formaten. En nog zoveel meer.

Natuurlijk ga ik dat niet klakkeloos imiteren, maar moet het eerst in mijn hoofd vormkrijgen. Heerlijk is het om te bedenken hoe ik bepaalde elementen in een portret zou kunnen verwerken. Op mijn eigen manier.

Eerst nog alle opdrachten afmaken die er staan voor dit jaar. En als ik daarna tijd heb….

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/vorige-week-overleden-kunstenaar-was-denker-en-doener-tegelijk~b08f2046/

Aanbieding

In de maand april heb ik een speciale aanbieding voor nieuwe cursisten:

Als je nu de Basismodule én de Vervolgmodule tegelijk bestelt, krijg je 15% korting!

Je betaalt dan in totaal geen 174 euro, maar 148 euro!

Heb je de Basismodule al aangeschaft? Geen probleem! Je krijg in april op alleen de Vervolgmodule 20% korting!

Bestel via onderstaande bestelknoppen of kijk HIER voor meer informatie.