Het allerfijnste dat ik de afgelopen periode heb “her”ontdekt, is het maken van heerlijke aquarellen! Niet zomaar, nee als oefening, of eigenlijk als voorschets voor een uiteindelijk olieverfportret.

Weet je wat zo grappig is? Ik heb dit voorschetsen in aquarel eigenlijk weer ontdekt door mijn eigen cursisten bij Leerbeterschilderen:).

Voor de Plus- en Selectgroep verzin ik elke keer een opdracht. Die opdracht laat ik zoveel mogelijk aansluiten bij de dingen waar ze tegenaanlopen bij het maken van hun portretten. Een van de belangrijkste dingen waar ik ze steeds weer op wijs en wat gewoon ook best lastig is om goed onder de knie te krijgen, dat is het zien van TOON. Toon is eigenlijk alles! Als de tonen niet goed zijn in een portret, is de gelijkenis er meestal ook niet.

Een geweldige manier om heel goed te ontdekken hoe de tonen in een portret verdeeld zijn, is door het maken van een aquarel. Bij een aquarel is namelijk het wit van je papier, de allerlichtste partij van je portret. Die partij(en) moet je dus van tevoren heel goed bekijken en ook bewaken met je levenJ. Want eenmaal dichtgeschilderd, is dicht. En dicht is in dit geval: verknoeid. En dat wil je niet.

Dus de allereerste stap voordat je gaat schilderen is: bekijk waar die allerlichtste partij(en) zit(ten)!

Daarna ga je kijken waar de allerdonkerste partijen zitten en daarna komen de middenpartijen. Eerst analyseren dus en dan pas schilderen. Heel belangrijk!

Bij het maken van die aquarel ontdek je verder ook heel goed alle vormen, partijen, tonen, kleuren etc. En wat zo lekker is: het hoeft nog helemaal niet perfect. Je moet het echt zien als een voorschets en dus ook zo behandelen. Lekker los, maar wel goed kijken en ontdekken, dus niet slordig.

Het resultaat is dan vaak een heerlijk vlot, los, kleurrijk “gevalletje” waar de tonen heel goed inzitten en er ook best al een heel aardige gelijkenis is. Echt superlekker en ontspannen om te doen!

Of het nou een portret in opdracht is, of een vrij portret, voor elk portret dat ik ga maken maak ik zo’n aquarel.

Het leuke is ook nog dat je er eigenlijk bijna niks voor nodig hebt:

Een vel aquarelpapier. Ik gebruik zelf losse vellen die ik een beetje op maat snij. Montval van Canson bevalt mij heel erg goed. Ik snij ze bij in een formaat van 40×50 cm, gewoon omdat ik dat lekker vind werken. Als ik “duur” wil doen gebruik ik van die vellen op een blok van Arches, die hebben al een formaat van 41×51 cm.

Een groot aquarelpenseel met een goede punt en een kleiner aquarelpenseel met een fijne punt.

Een paar tubetjes aquarelverf. Ik gebruik meestal de Rembrandtserie van Talens. Gewoon in dezelfde kleuren als die we gebruiken in de cursus voor olie en acryl.

Een katoenen lapje, een pot water en een wit (diner)bord.

Dat is alles.

En weet je wat zo leuk is? Bij een opdracht kun je de aquarel ook nog meegeven als extraatje. Vindt je opdrachtgever geweldig!

Ik zou zeggen: hup, allemaal aan de aquarel! Het is heerlijk en het helpt je ontzettend bij het schilderen van je olieverf of acrylportret!